(door: Paul Remmelswaal)
Kalinko heeft vele jaren beachvolleybaltoernooien georganiseerd. Dat is al lang, heel lang. Vandaar dat een terugblik op deze periode op deze website niet mag ontbreken…
De beginjaren
Heel lang geleden, ergens in 1983 of 1984, was er een aantal volleyballers uit Amstelveen… Inderdaad, niet uit Scheveningen maar uit Amstelveen. Spelers als Marco Brouwers en Bert Goedkoop, die toentertijd uitkwamen voor Martinus, gingen ieder jaar naar Frankrijk om daar te strandvolleyballen. Zo heette het spelletje toen en ook op hoog niveau werd nog 3 tegen 3 werd gespeeld. Deze mannen organiseerden medio jaren ’80 voor het eerst een strandvolleybaltoernooi in Zandvoort en…..het regende!
Het eerste Kalinko Strandvolleybaltoernooi
In 1987 werden de voorbereidingen gestart voor een toernooi op het strand van Scheveningen. Achterliggende reden hiervoor was dat het organiseren van toernooien goed is voor de uitstraling en de bekendheid van de club en bovendien een uitstekende manier is om de clubkas te spekken!
Vele vragen rezen: “mag je zomaar een aantal netten op het strand zetten”, “kun je subsidie krijgen voor zo’n initiatief”, “hoe zit het met de catering”, “wat doe je met de werving en de inschrijvingen”. Voor het 1e Kalinko Strandvolleybaltoernooi in 1988 werd er veel onderzocht en nog meer georganiseerd door een hele grote strandvolleybalcommissie. En het resultaat mocht er zijn. Een geslaagd toernooi op zo’n 30 velden en…mooi weer!
De jaren erna
Het kon dus in Nederland: een strandvolleybaltoernooi organiseren! Het volgende jaar werd voortgeborduurd op het succes van de eerste editie. Omdat we met name in de pers aandacht hadden gekregen werden ook meerdere sponsors geïnteresseerd zoals Nationale Nederlanden, Toyota en O’Neill die in die tijd de grote geldschieters waren. Het tweede toernooi werd een stuk groter en professioneler. Ik geloof dat we zo’n 60 velden hadden en ca. 1500 mensen op het strand. En… natuurlijk scheen de zon!
Het daaropvolgende jaar was zéér bijzonder. Onder andere door concurrentie van omliggende badplaatsen vonden we dat we iets extra’s moesten doen. Grotere publiciteit, een bredere opzet en meer nevenactiviteiten moesten mensen naar óns toernooi trekken. Familie van verenigingsleden werden ingeschakeld om contact te leggen met het Nederlands Team. En dat lukte!
In het voorjaar van 1990 zaten we om de tafel met Arie Selinger om deelname van het Nederlands Team te bewerkstelligen. Publiciteit voor het Nederlands team was goed volgens hem. De afspraak werd gemaakt dat het team zou langskomen voor de prijsuitreiking en…. ze konden het gelukkig niet laten ook een “demonstratiepartijtje” te spelen. De maandag na het toernooi waren in Avro’s Sportpanorama beelden te zien van het “3e Kalinko Strandvolleybaltoernooi” mét een demonstratiewedstrijd van o.a. Ron Zwerver, Ron Boudrie, Edwin Benne en Avital Selinger. En dat alles…..onder een stralende zon!
Een jaar later organiseerden we het NK. Meer en grotere sponsors, weer aandacht van spelers van het Nederlands Team, veel spelers uit de eredivisie, aandacht van Studio Sport (een nog jonge Mart Smeets kwam zelf opnames maken) en veel publiek rondom het hoofdveld maakten de editie van 1991 heel speciaal. Inmiddels was het toernooi uitgegroeid tot een evenement dat voor wat het aantal velden betreft nog maar net te organiseren was: ruim 80 velden en zo’n 2500 deelnemers! Een weekend hard werken van vrijdagochtend tot zaterdagavond laat, maar het was het waard. En het weer?…. volop zon!
Het circuit
Omdat er inmiddels meerdere strandvolleybaltoernooien langs de kust werden georganiseerd en dankzij goed contact met een aantal andere clubs ontstond een samenwerkingsverband waaruit een soort competitie of circuit voortkwam (met o.a. Noordwijk, Den Helder en Bergen aan Zee). Standen werden bijgehouden en op het afsluitende (Kalinko-) toernooi werden eindprijzen verdeeld. Leuk voor de deelnemers, goed voor de inschrijvingen voor alle verenigingen én goed voor het binnenhalen van sponsors. Samenwerking op financieel gebied werd gezocht met organisatiebureau Free Time Promotion (FTP) en er volgden een aantal jaren met zeer grote toernooien. De organisatie daarvan werd echter steeds lastiger en het gebrek aan vrijwilligers werd steeds meer merkbaar.
Meer en meer zaken werden uit handen gegeven waardoor FTP een grote invloed kreeg op de toernooien en het beachvolleybal in Nederland. Inderdaad: beachvolleybal en niet langer strandvolleybal, met name door invloed uit de USA, en er werd méér en méér 2 tegen 2 gespeeld.
Een paar jaar later splitste het circuit zich op: het commerciële Liptonice Circuit van FTP ging draaien naast een circuit van verenigingen zoals Sovicos, Seahawks, Mov’over en Kalinko. (onder de paraplu van de stichting Beach Volley League Holland)
Het einde
Het wordt steeds duidelijker dat het naast elkaar functioneren van circuits steeds moeilijker wordt. Er deden steeds minder verenigingen mee aan het BVLH-circuit. In 2002 besloot het bestuur van de Beach Volley League Holland om de stichting op te heffen. Kalinko heeft nog geprobeerd om een eigen toernooi te organiseren, maar de laatste editie van het Kalinko Toernooi speelde zich af op nog maar zo’n 30 velden en er werd nauwelijks nog iets verdiend. De doelstelling van de beginjaren: promotie voor Kalinko en het spekken van de clubkas, werden dus steeds moeilijker gehaald. Omdat de begroting niet meer rond te krijgen was en het de vereniging dus geld zou gaan kosten is het jaar daarop besloten geen toernooi meer te organiseren. En op een enkele uitzondering na gold ook voor de laatste Kalinko Beachvolleybaltoernooien: de zon scheen!