Geschiedenis

(door Wim van Blijswijk)

Kalinko bestaat bijna 50 jaar. Hoe de vereniging nu is kun je op andere plaatsen op deze website vinden, maar hoe leuk was het vroeger? Gelukkig is er binnen onze gelederen nog een oude knar die het verleden nog enigszins uit de verwekende cellen naar voren weet te halen.

VolleybalVereniging Lindoduin (VVL)

Sporthal Lindoduin is na de bouw halverwege de zestiger jaren verhuurd aan diverse verenigingen en wijkorganisaties. Vanuit één van die organisaties is in 1967 de Volleybalvereniging Lindoduin (VVL) opgericht.
Zonder andere bestuursleden van het eerste uur te kort te doen kan ik stellen dat vooral de familie Van der Deijl met de broers Aad, Bob en Gerard, een belangrijk stempel op VVL en later Kalinko heeft gedrukt. Ook broer Ruud blies een behoorlijk partijtje mee.
Marja Geval, echtgenote van Bob van der Deijl, en haar vriendinnen Willy Taal (nu Willy Kramer) en Dilly Visser (Dilly Degenaars) verzorgden de vrouwelijk inbreng in de jonge club. Het bestuurlijk beeld van VVL wordt compleet met Peter Geval, broer van Marja en later een van de zeer gewaardeerde voorzitters van Kalinko.
Bekende speelster van het eerste VVL-uur was Marijke van Duivenbode (nu Van Veenendaal), de moeder van Ronald die ook alweer jaren voor Kalinko speelt.

Sporhal Lindoduin rond 1970, Dienst voor de Stadsontwikkeling, collectie Haags Gemeentearchief

The Kangaroos

Volleybalvereniging The Kangaroos is in augustus 1968 opgericht vanuit een sterk schoolteam van het Aloysius College (AC). Het initiatief daartoe werd genomen door de tweeling Hans en Flip Smits, die het jammer vonden dat na het eindexamen zo’n goed schoolteam uit elkaar dreigde vallen. Zij hebben Wim van Blijswijk en nog een oud leerling gevraagd mee te helpen bij het oprichten van een vereniging.
Dankzij medewerking van de AC-directie kon de club van start in de gymzalen van het AC. Die medewerking ging zelfs zover dat de toenmalige directeur, de heer Holleman, zijn gymleraar Jos van Zeeland min of meer als taak meegaf de club te trainen.
The Kangaroos was een mannenclub met een mannenbestuur, wat niet verwonderlijk was want het AC was in die tijd een Jezuïetencollege voor uitsluitend jongens.
Hans en Flip Smits zijn betrekkelijk snel gestopt. Wim van Blijswijk ging wel door, daarin actief gesteund door zijn broer Paul, en door Huub en Loek van der Zee, Ben Mars en Ron Petit.

Competitie

In 1968 deed The Kangaroos mee aan de zogenaamde “loze competitie”. Deze competitie werd georganiseerd voor teams die te laat hadden ingeschreven. Ook VVL heeft daaraan meegedaan. Beide clubs zijn in het seizoen 1969-1970 in de vierde klasse gestart met de reguliere competitie.
VVL met één mannen- en één damesteam en The Kangaroos met twee herenteams. De drie eerste teams werden kampioen, The Kangaroos-2 werd tweede na VVL.
De eerste contacten tussen VVL en The Kangaroos werden dus in deze jaren gelegd.

Contacten

VVL en The Kangaroos hadden op het eerste gezicht niets gemeen: VVL kende een Gereformeerde basis, The Kangaroos een Roomse. The Kangaroos was een mannenclub, VVL gemengd. VVL was wijkvereniging, The Kangaroos was “elite-school”.
En toch hadden ze iets met elkaar:
Om te beginnen de voorzitters Aad van der Deijl en Wim van Blijswijk. Deze mannen kwamen elkaar tegen bij bondsvergaderingen en vergaderingen van de gemeente over de verdeling van de schaarse sporthalruimte. Beiden voorzitter van een nieuw clubje, beiden opboksend tegen de gevestigde orde.
Die “gevestigde orde” waren de clubs die al jaar en dag de landskampioenen leverden. En de gevestigde orde waren ook de instanties die bepaalden wie sporthalruimte kreeg en in welke gymzaal er getraind kon worden. Samen tegen de grote jongens opboksen schept een band! Kortom: Aad en Wim konden door één deur.
Sportief waren de mannenteams stevig in competitie met elkaar. VVL zat qua klasse tussen The Kangaroos 1 en 2 in en dat was reden om elkaar regelmatig uit te dagen.
Het tweede damesteam van VVL was min of meer het schoolteam van het Edith Stein college, een Rooms meisjescollege met historische banden met het AC.

Fusie

De goede contacten op diverse niveaus leidden tot gesprekken over een fusie tussen VVL en The Kangaroos, eerst tussen de voorzitters, maar al snel met de voltallige besturen. Het bleek dat de verenigingen elkaar ondanks de ogenschijnlijke tegenstellingen perfect aanvulden:
VVL had de beschikking over een fantastische sporthal. Let wel, de tweede sporthal die Den Haag heeft gebouwd! Iedereen speelde nog in gymzalen.
The Kangaroos had de beschikking over gymzalen die uiterst schaars waren in de regio Scheveningen. VVL kende geen jeugd, The Kangaroos kon putten uit veel scholieren.
VVL was gemengd en met name de meisjes van VVL-2 zagen een fusie met die leuke jongens van het AC wel zitten.

Waarover spraken zij

Over niets wezenlijks! Het kader was het er snel over eens dat een fusie veel zou opleveren. In die jaren werd er binnen het district volop gefuseerd omdat schaalvergroting noodzakelijk werd gevonden. Waren de beweegredenen van andere clubs vaak gebrek aan kader of talent, déze fusie kwam tot stand door echte synergie. (N.B.: alle fusies in die jaren leidden tot een aanzienlijke ledenterugval, alleen Kalinko is toen gegroeid)
Zij spraken over niets wezenlijks. Hoewel……
Wat moest het nieuwe tenue worden? The Kangaroos gingen gekleed in rood shirt en zwarte broek, VVL in wit shirt en witte broek. VVL hield vast aan wit want dat was de enige kleding die lekker fris gewassen kon worden. Het uiteindelijke compromis was een wit shirt met twee rode strepen en een witte broek.
De mannen hadden het naar hun zin: de rode strepen verpestten het shirt en de witte broek liet de vrouwelijke vormen zodanig zien dat de vrouwen, team na team, een rode broek zijn gaan dragen.
Zij spraken over niets wezenlijks. Hoewel……
De teamsamenstelling. Een heikel punt, maar we zijn er uit gekomen. Bij de dames kwam er een team met een mix van echte Scheveningse vrouwen en de meisjes van het Edith Stein. Bij de mannen is er streng geselecteerd en ontstonden er eveneens gemixte teams. Het nieuwe bestuur speelde daarin een grote rol.
Zij spraken over niets wezenlijks. Nee dat klopt……
Het fusieproces was één groot feest. Weken lang zijn we bijeengekomen om de fusie tot stand te brengen. Vergaderd werd er tot diep in de nacht waarbij de alcohol rijkelijk vloeide…..
De studerende Kangaroos-leden bleven net zo lang discussiëren tot de werkende VVL leden hen gelijk gaven en weer een onbelangrijk geschil beslecht was.
Dáár is de basis voor Kalinko als gezelligheidsclub gelegd.

Kalinko

Zo is de naam geworden. Voor degenen die het nog niet begrepen hebben: KAngaroos-LINdoduin KOmbinatie. Een club opgericht in augustus 1971.
Alle relaties hebben een geboortekaartje gekregen. Wíj vonden het fantastisch, maar de buitenwereld vond het niet echt van belang. Totdat bleek dat die club een enorme potentie bezat. Een club die groeide en bloeide. Die kampioenschap na kampioenschap behaalde, niet alleen bij de eerste teams maar ook bij de lagere en jeugdteams.

Hoogtepunten

Natuurlijk waren er de sportieve successen, maar er waren ook andere heerlijke momenten die we met elkaar hebben mogen delen. Kalinko was de eerste club op nederig districtsniveau mét een sponsor: Super Mercado!. Ons toernooi met Kerstmis was een feest voor alle deelnemers door het “kerstpakket” dat Super Mercado verzorgde.
Toen Kalinko eerste klasse speelde was de trainer Peter Bakker. Peter speelde eredivisie bij HML/CLV en zat als spelverdeler tegen de nationale top aan. Peter had het echter niet naar zijn zin en kwam bij Kalinko spelen. Kalinko won mede door hem álles.
In de eredivisie stond de topclub Delta Loyd op degraderen. Hun manager Harry de Haas is met ons komen praten om voor Peter een tussentijdse overschrijving te regelen. Kalinko heeft meegewerkt en heeft het voor die tijd zeer hoge bedrag van fl. 1500,- weten op te strijken. Hartstikke illegaal binnen de toenmalige reglementen, maar wel goed voor de clubkas. Heren-1 is geen kampioen geworden dat jaar, maar het financieel resultaat was wél heel goed!
Kalinko kende een jaarlijkse bingo, autorally en klaverjasdrive. Bij bingo waren pakken Dato wasmiddel de hoofdprijs. De autorally eindigde voor velen wanneer zij bij de Brasem het kleinste pontje van Nederland over moesten en de klaverjasdrive werd wel heel erg opgehouden door die oud-Kangaroos die zo lang moesten nadenken.

Lichtpunten

Sporthal Lindoduin was bij de tegenstanders berucht. In plaats van de huidige TL lichtbakken bestond de verlichting in de beginjaren uit spots. De meeste tegenstanders hadden een absolute hekel aan die lampen. De spelverdeler werd vreselijk verblind.
Wanneer iemand tegen de schakelaar vlak naast de deur ging staan dan ging het licht uit. Niets bijzonders. Het duurde alleen wel 10 minuten voordat het licht weer op volle sterkte was!

Het naderend einde van Lindoduin

In de eerste helft van de jaren 90 moest de Gemeente Den Haag bezuinigen en werd besloten dat Sporthal Lindoduin moest worden afgestoten. Na lange onderhandelingen wordt het beheer per 1 januari 1995 overgenomen door de Stichting Exploitatie Lindoduin (SEL), waarin naast Kalinko ook badmintonvereniging Aristo en de gymnastiekvereniging CGV Scheveningen deelnemen.
Als afscheidscadeau verricht de gemeente nog groot achterstallig onderhoud en wordt er een tweede zaal aangebouwd. 
Dankzij de extra zaalruimte groeit Kalinko en kan er bijvoorbeeld voor het eerst een CMV-toernooi worden georganiseerd.
De SEL exploiteert de sporthal een aantal jaren, echter door onder andere tegenvallende verhuur aan scholen blijft er geen geld over voor onderhoud. 
Na een kleine 10 jaar neemt de gemeente het beheer van Lindoduin weer over, in afwachting van de opening van de nieuwe Sporthal Houtrust, waarvan de bouw in 2005 start.

Verhuizing naar Houtrust

In het voorjaar van 2006 is Sporthal Houtrust gereed en met ingang van het seizoen 2006/2007 speelt Kalinko de thuiswedstrijden in de nieuwe sporthal.
Vanaf 2007 is Lindoduin onder de nieuwe naam Lindobeach in gebruik als indoor beachlocatie.

Tot slot

• Kalinko heeft zichzelf bewezen.
• Het was en is een gezelligheidsclub met een visie op meer presteren.
• Het was en is een club waar steeds opnieuw bestuurstalent zich weet te ontplooien.
• Het was en is een club met een belangrijke inbreng in het kader van district/rayon.
• Het was en is een club met een belangrijke jeugdafdeling.
• Het was en is een club waar religies, opinies en mensen elkaar weten te vinden.
• Laten we dat zo houden!

Over de geschiedenis van het Kalinko Beachtoernooi is een apart verhaal geschreven.